یادداشتی درباره فلسفه نیچه در باب زمان بی نهایت

نیچه در نظریاتش در مورد زمان آن را بی نهایت و سایر عوامل و کائنات را محدود می پندارد طوری که با استناد بر این فلسفه چنین انگاشته می شود که اتفاقات و محدثات درون این دایره زمان بی نهایت در حال تکرار هست،اجزای محدود تشکیل دهنده جهان دائم در حال تبدیل شدن به اشکال و شرایط مختلف هست و این اتفاقات درون دایره زمان بی نهایت در حال تکرار هست و در واقع زندگی حال حاضر من،ممکن است گذشته یا آینده شخص دیگری باشد.جایی که من رفته ام،حرف زده ام،قدم برداشته ام،چیزی که من خورده ام،لباسی که من پوشیده ام و غیره و غیره ممکن در گذشته و یا آینده شخص دیگر حادث شده و یا خواهد شد.حال در این تکرار حادثها آیا من مفهومی از خود انتشار میکنم که چنان ماندگار و جاودان و هستی بخش باشد که آسایش و رضایت من و چه بسا جهان ( با زمان بی نهایت و اتفاقات تکراری) را شامل شود؟!