دلنوشته "بهای خواستن ناخواستنی ها"

_{گاهی از خدا میخواهی،اصرار و تمنا میکنی،هزینه میکنی عمرت را میدهی تا به خواسته ات برسی.درس نمیگیری متنبه نمیشوی از ندادن های خدا و اجابت نشدن های دعاهایت.آنقدر میخواهی ک خدا میدهد چیزی را که میخواهی.تازه میفهمی که باخته ای و خوشبختی تو در نداشتن و ندانستن بود و پذیرای حقیقتی شده ای که سزاوارت نیست.گاه باید مقابل ندادن های خدا سر شکر فرو آورد و برای ندادن و نداشتن شکر خدایی کرد که نیک و بد مارا آگاه است و دوست دارد به ما چیزی عطا کند که لیاقت دلها و تلاش و نیات ما باشد.گاه چیزی را میخواهیم که نداشتنش خوشبختی ماست.
و جور هر خواستن نابه جایی روبه رو شدن با حقیقت تلخ است.}